ลักษณะวิสัย (Habit) ของพืช หมายถึง รูปร่างลักษณะของพันธุ์ไม้ที่มองเห็น
ในสภาพธรรมชาติ เช่น เป็นพุ่ม เป็นต้นสูงใหญ่หรือเลื้อยพาดพันอยู่บนต้นไม้อื่น เป็นต้น
ไม้ต้น (tree)
พืชขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ มีเนื้อไม้ ลำต้น แข็ง เห็นส่วนลำต้นตั้งตรงชัดเจน มักจะมีการแตกกิ่งก้านสาขาตอนบนๆ ของลำต้น มีอายุยืนนานหลายปี ลำต้นจะขยายขนาดทั้งด้านกว้าง และความสูงไปเรื่อยๆ เช่น ต้นมะม่วง ขนุน เป็นต้น
ไม้พุ่ม (shrub)
พืชที่มีลำต้นขนาดกลาง ลำต้นแข็งมีเนื้อไม้ แตก กิ่งก้านสาขาใกล้ระดับดิน ทำให้
ลำต้นเป็นพุ่ม มักจะไม่เห็นส่วนที่เป็นลำต้นชัดเจน ขนาดของไม้พุ่มจะอยู่ระหว่างไม้ และ
ไม้ต้น
ไม้ล้มลุก (Herb)
พืชที่มีขนาดเล็ก ลำต้นอ่อนมีเนื้อเยื่อที่ให้ความแข็งแรงแก่ลำต้นน้อย อายุการเจริญ
เติบโตสั้น ลำต้นอ่อนนุ่ม ไม้ล้มลุกจะตายเมื่อหมดฤดูของการเจริญเติบโต ได้แก่ บานชื่น
ดาวกระจาย ผักกาด
ไม้เลื้อย (climber)
พืชที่ไม่สามารถทรงตัวตั้งตรงอยู่ได้ ต้องอาศัย "หลัก” ยึดเกาะเกี่ยวพัน ส่วนของ ลำต้นมักจะทอดขนานยาวพันกับหลักหรือพันกับต้นไม้อื่น การพันอาจอาศัยอวัยวะพิเศษ เช่น มือเกาะ รากเกาะ หรืออาศัยลำต้นพันรอบหลัก หรือมีหนามงอเหมือนขอ ไม้เลื้อย
มีทั้งพวกที่ลำต้นอ่อน ไม่มีเนื้อไม้ และพวกที่ลำต้นแข็งมีเนื้อไม้ พวกที่ลำต้นแข็ง มักเป็น
ไม้เถาขนาดใหญ่
ไม้รอเลื้อย(scandent)
ไม้พุ่มบางชนิด ถ้ามีหลักอยู่ใกล้ๆ ปลายกิ่งก็จะเลื้อยพันหลัก มีสภาพเป็นไม้เลื้อย แต่ถ้าไม่มีหลักอยู่ใกล้ๆ ก็จะทรงตัวอยู่ได้เป็นไม้พุ่ม จึงเรียกพืชที่มีลักษณะวิสัยเช่นนี้ว่า
ไม้รอเลื้อย เช่น สายหยุด เป็นต้น
|